W "Powidokach" Andrzeja Wajdy ukazana została jako wpatrzona w swojego profesora studentka. Tymczasem wychodząc od tego, czego nauczyła się na zajeciach Strzemińskiego, sformułowała włąsną, osobną, oryginalną propozycję artystyczną. Nazywała się Hanna Orzechowska
W społeczeństwie wciąż obowiązują podwójne standardy - z jednej strony reklamuje się okna rozebraną dziewczyną, z drugiej - tej dziewczynie nie wolno się przyznać, że lubi seks, żeby nie została nazwana puszczalską
Księżnej Dianie rozmazał się makijaż, wybałuszone oczy były pełne łez, z ust płynęła krew
miałam wystawę i jako dokument przekazałam kolaż "Sen więźniarki": zegar, a pod nim rzeźba leżącej kobiety. Wisi w muzeum Pod Zegarem obok celi z klatką, w której siedziałam. A co z tyfusem? Po chorobie golono włosy, ale niebawem pojechałam
autoportret. Wyobrażam sobie, z jakim entuzjazmem czytano ją w czasach komunizmu, i wyobrażam sobie, że jest aktualna do dzisiaj. Przetłumaczył ją 27-letni Polak z Pragi Arkadiusz Wierzba. Mówi: - Po "Szamanie" nie mogę być już tak śmiertelnie poważny jak cały ten Kraków, papież, brzoza, Smoleńsk
nie wychodziła już z domu, pracowała na starym materiale. Wtykała w zdjęcia sztuczne kwiatki, malowała na odbitkach. Robiła dużo autoportretów, potem je kolorowała. 'Ja się nie boję tej śmierci - powie. - Ja tylko bym chciała, żeby ona jeszcze odeszła, tyle rzeczy mam do zrobienia'. Andrzejowi
, osobliwościami. Nadała mu - jak i wszystkim zamieszkanym przez siebie domom - własne, poetyckie piętno. Młodziutka, niezależna dziewczyna nie podjęła w Paryżu żadnych systematycznych studiów artystycznych. Nauka ją nudziła. Wolała pracować sama. Pisała, rysowała, robiła kolaże
